“Θα’ρθεί καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
–μη βλέπεις εμένα– μην κλαις.Εσύ είσ’ η ελπίδα.
Άκου θά’ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς δε θα βγαίνουν στην τύχη.
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γερμένους απέξω.
Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε,δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι –σκέψου!– θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες !
Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές:
απροσάρμοστοι,καταπίεση,μοναξιά,τιμή,κέρδος,εξευτελισμός,
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία –δε θέλω να λέω ψέματα– δύσκολοι καιροί.
Δεν ξέρω,τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.”
~Ποίημα της ηθοποιού Κατερίνας Γώγου~
Γιώργος Βασιλορεϊζης
Κοινωνιολόγος
Σας άρεσε το άρθρο? Μοιραστείτε το!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου